-
1 devexum
dēvexus, a, um, adj. [deveho], of places, inclining downwards, sloping, shelving, steep (class.—for syn. v. declivis).I.Lit.:II.lucus Vestae, qui a Palatii radice in novam viam devexus est,
Cic. Div. 1, 45; cf. Liv. 44, 35:mundus in Austros,
Verg. G. 1, 241; and:devexus in planum,
Plin. Pan. 7, 1, 1: ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur, * Caes. B. G. 7, 88:arva,
Ov. M. 8, 330:margo (lacus),
id. ib. 9, 334 (with acclivus):Orion,
i. e. towards his setting, Hor. Od. 1, 28, 21; cf.: sol paulum a meridie, Cic. Fragm. ap. Macr. S. 6, 4;and dies devexior,
Claud. Cons. Mall. Theod. 57:globus devexior,
Mart. Cap. 6, § 593.—Hence, subst.: dēvexum, i, n., an inclined surface, a slope:aqua in devexo fluit, in plano continetur et stagnat,
Sen. Q. N. 3, 3.—Transf., inclining, declining:aetas jam a diuturnis laboribus devexa ad otium,
Cic. Att. 9, 10, 3:aetas,
Sen. Ep. 12:devexa et molliter desinens compositio,
id. ib. 114, 15.— Absol.:per devexum ire,
i. e. easily, Sen. Vit. Beat. 25 fin. -
2 devexus
dēvexus, a, um, adj. [deveho], of places, inclining downwards, sloping, shelving, steep (class.—for syn. v. declivis).I.Lit.:II.lucus Vestae, qui a Palatii radice in novam viam devexus est,
Cic. Div. 1, 45; cf. Liv. 44, 35:mundus in Austros,
Verg. G. 1, 241; and:devexus in planum,
Plin. Pan. 7, 1, 1: ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur, * Caes. B. G. 7, 88:arva,
Ov. M. 8, 330:margo (lacus),
id. ib. 9, 334 (with acclivus):Orion,
i. e. towards his setting, Hor. Od. 1, 28, 21; cf.: sol paulum a meridie, Cic. Fragm. ap. Macr. S. 6, 4;and dies devexior,
Claud. Cons. Mall. Theod. 57:globus devexior,
Mart. Cap. 6, § 593.—Hence, subst.: dēvexum, i, n., an inclined surface, a slope:aqua in devexo fluit, in plano continetur et stagnat,
Sen. Q. N. 3, 3.—Transf., inclining, declining:aetas jam a diuturnis laboribus devexa ad otium,
Cic. Att. 9, 10, 3:aetas,
Sen. Ep. 12:devexa et molliter desinens compositio,
id. ib. 114, 15.— Absol.:per devexum ire,
i. e. easily, Sen. Vit. Beat. 25 fin. -
3 declive
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
4 declivis
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
5 decliviter
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
6 dēvexus
dēvexus adj. [deveho], inclining, sloping, shelving, steep: lucus a Palati radice in novam viam: mundus in Austros, V.: amnis, V.: haec declivia et devexa, Cs.: arva, O.: Orion, i. e. towards his setting, H.: raeda, on its way down, Iu.— Poet.: fluit devexo pondere cervix, bent under the load, V.—Fig., inclined, prone: aetas a laboribus ad otium.* * *devexa, devexum ADJsloping, inclining, shelving; steep; prone -
7 declive
-
8 declivis
dēclīvis, e (de u. clivus), bergabwärts gehend, abfallend, abschüssig (Ggstz. acclivis), I) eig.: locus declivis ac praeceps, Liv.: collis ab summo aequaliter d., Caes.: locus iniquus et leniter d., Caes.: latitudo, Sall.: arvum Aesulae, Hor.: ripa, Ov. – neutr. subst., per declive (am Abhang hin) se recipere, Caes.: per declive viasque praecipites spatio terrae propiore feruntur, Ov.: sopitus ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: haec declivia et devexa, diese abfallenden u. abschüssigen Partien (der Gegend), Caes. – II) übtr.: A) der Zeit nach sich neigend, mulier aetate declivis, mit der es bergab geht, die schon in den Jahren ist, Plin. ep.: sol, Calp.: aestas, Calp. – m. Dat., quod sol iam occasui declivis est, sich dem U. zuneigt, Min. Fel. 40, 2. – m. ad u. Akk., considera, quod dies ad occasum declivior sit, Vulg. iudic. 19, 9. – B) der Gesinnung nach sich neigend, animae in vitia labiles, in peccatorum genera universa declives, Arnob. 2, 45.
-
9 declivis
dēclīvis, e (de u. clivus), bergabwärts gehend, abfallend, abschüssig (Ggstz. acclivis), I) eig.: locus declivis ac praeceps, Liv.: collis ab summo aequaliter d., Caes.: locus iniquus et leniter d., Caes.: latitudo, Sall.: arvum Aesulae, Hor.: ripa, Ov. – neutr. subst., per declive (am Abhang hin) se recipere, Caes.: per declive viasque praecipites spatio terrae propiore feruntur, Ov.: sopitus ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: haec declivia et devexa, diese abfallenden u. abschüssigen Partien (der Gegend), Caes. – II) übtr.: A) der Zeit nach sich neigend, mulier aetate declivis, mit der es bergab geht, die schon in den Jahren ist, Plin. ep.: sol, Calp.: aestas, Calp. – m. Dat., quod sol iam occasui declivis est, sich dem U. zuneigt, Min. Fel. 40, 2. – m. ad u. Akk., considera, quod dies ad occasum declivior sit, Vulg. iudic. 19, 9. – B) der Gesinnung nach sich neigend, animae in vitia labiles, in peccatorum genera universa declives, Arnob. 2, 45.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > declivis
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский